Digital Storytelling: maak en deel verhalen met open digitale technologie

• Iedereen heeft een verhaal…

  1.1 Opwarmen met DIXIT

  Om een verhaal te vertellen en creatief te werken, is een zekere mate van vertrouwen nodig in de mensen om je heen. Daarom is het belangrijk om de workshop digital storytelling te starten met een inleidende activiteit die de deelnemers motiveert om iets over zichzelf te vertellen ondersteund door “ijsbreker” activiteiten die een vriendelijke sfeer creëren. Het komt vaak voor dat je met een groep mensen werkt die elkaar niet kennen en zelfs als dat niet het geval is, is het ook mogelijk dat ze niet gewend zijn om in een groep te praten. Een goede ijsbreker is het vertelspel Dixit. Het is van oorsprong een leuk klein spel met prachtige tekeningen die op veel manieren kunnen worden geïnterpreteerd. Leg de kaarten met de afbeeldingen naar boven op tafel. Laat iedereen drie kaarten kiezen die de dag tot nu toe illustreren.

  Geef ze wat tijd en als elke persoon drie kaarten heeft, ga dan rond de tafel of in een cirkel zitten. Ga rond, laat iedereen zichzelf presenteren en laat hun korte verhaal van de dag vertellen. Het is een gemakkelijke manier om mensen aan het praten te krijgen, aangezien ze afbeeldingen hebben die hun verhaal ondersteunen. Het creëert ook een sfeer waarin mensen naar elkaar luisteren en met elkaar praten. Met deze kleine vraag komen al een aantal leuke verhaaltjes naar buiten en het is ook (nog) niet te persoonlijk dus het is een makkelijke eerste stap om een veilige omgeving te creëren. Dit is een belangrijke stap in het Digital Storytelling-proces.

  In een digitale vertelsessie nam een deelnemer bijvoorbeeld een kaart met een enorm ijzeren hek erop dat maar een klein stukje open was en er kwam wat licht uit. Voor de poort stond een kleine man gekleed als een ridder die door de poort gluurde. Het meisje dat deze kaart nam, zei dat ze zich de ridder voelde, maar ook de deur. Ze voelt zich de ridder door het onbekende avontuur dat achter de deur wacht. En ze voelt zich als de deur omdat ze weet dat ze mensen in haar comfortzone moet laten en ze weet niet zeker of ze de deur al wil openen. Een eenvoudige kaart kan op veel manieren worden geïnterpreteerd en de resultaten zijn meestal verbluffend. Het spel kan online worden gekocht bij bijvoorbeeld Amazon of een andere winkel die bordspellen verkoopt, aangezien het behoorlijk populair is.

  Internationale Amazon-link: Om geld te besparen is het mogelijk om gewoon een uitbreidingspakket van Dixit te kopen, aangezien het alleen Dixit-kaarten bevat en niet het scorebord en pionnen die hiervoor niet nodig zijn. Bijvoorbeeld deze versie: https://www.amazon.com/Dixit-Cover-Art-May-Vary/dp/2914849656/ref%3Dsr_1_1?ie=UTF8&qid=1473839224&sr=8-1&keywords=Dixit

  Er zijn andere vertel spellen zoals 'Once upon a time ...' en 'Nonsense' (Belgisch vertelspel: http://www.nonsensethegame.be/) die ook als energizers of breaks kunnen worden gebruikt. We zullen ook andere Dixit-alternatieven zien in het volgende hoofdstuk.

  1.2 De structuur van de training

  1.2.1 Hoofdstuk 1 - Iedereen heeft een verhaal ...

  In dit eerste hoofdstuk zullen we ons concentreren op wat Digital Storytelling is, hoe het kwam tot de methodologie die we vandaag kennen, hoe te beginnen met het verkennen en verdiepen van het onderwerp met uw groep en hoe u een fantastische vraag kunt maken die verhalen en anekdotes oproept.

  1.2.2 Hoofdstuk 2 - Samen een persoonlijk verhaal schrijven

  In het tweede hoofdstuk bekijken we hoe we het groepsproces van het schrijven en structureren van verhalen met een verhaal cirkel kunnen faciliteren. Zodra onze eerste versies van onze verhalen klaar zijn, kunnen we gaan kijken hoe we afbeeldingen kunnen kiezen op basis van interpretatie en diepere lagen.

  1.2.3 Hoofdstuk 3 - Een sterk beeld is een beeld dat je zelf maakt of kiest.

  Zodra onze verhalen klaar zijn en we een idee hebben hoe onze afbeeldingen in ons digitale verhaal eruit zullen zien, is het tijd om onze eigen afbeeldingen te vinden of, nog beter, te creëren . Hier zullen we de verscheidenheid aan mogelijkheden verkennen en met tips en trucs om een goede afbeelding te maken.

  1.2.4 Hoofdstuk 4 - Bewerken is als mediteren.

  Het deel dat het moeilijkst lijkt, is eigenlijk best ontspannen. Je hebt alle belangrijke ingrediënten om je digitale verhaal te maken ... nu is het gewoon een kwestie van alles samen in de oven leggen en een mooie cake te baken. (psst, de oven is onze bewerkingssoftware in deze metafoor).

  1.2.5 Hoofdstuk 5 - Extra's en FAQ

  Het laatste hoofdstuk bevat alle dingen die we nergens anders zouden kunnen inpassen of waarvan we denken dat het te afleidend zou zijn om toe te voegen aan de andere hoofdstukken. Het bevat enkele tips en trucs voor uw voorbereiding, enkele verspreiding ideeën maar ook enkele interessante gedachten over onze werkethiek bij het maken van digitale verhalen met kwetsbare groepen.

  1.3 Wat is een digitaal verhaal?

  1.3.1 Enkele voorbeelden

  Het is belangrijk om de deelnemers te vragen wat zij denken dat Digital Storytelling betekent. Ze vinden het meestal moeilijk om te definiëren wat het zou kunnen zijn, maar de meesten voelen de betekenis zeer nauwkeurig aan. De term is ook erg breed, dus het is interessant om verschillende interpretaties in de groep te horen. Wat ze echter niet weten, is hoe onze digitale verhalen er meestal uitzien en meestal zijn ze opgelost met één benadering van digitale verhalen in hun hoofd. Daarom is het belangrijk om een paar voorbeelden te laten zien die divers zijn qua structuur, verhaal, achtergrond, emotie, techniek, muziek, montage, etc. De voorbeelden die we in deze training laten zien zijn door de makers goedgekeurd om te laten zien als onderdeel van een training Digital Storytelling. Ze zijn niet alles wat Digital Storytelling kan zijn, maar ze laten verschillende kanten zien en openen de mogelijkheden in de geest.

  Voorbeeld 1: "One Chair"

  Het eerste voorbeeld is technisch ongecompliceerd: het verhaal heeft een chronologische structuur met een verhalend begin, midden en einde. This Digital Story was het resultaat van een training van jeugdwerkers tijdens de eerste #metoo-beweging in 2017. We merkten dat dit eerste voorbeeld al behoorlijk wat sentiment oproept. Het is niet wat de meeste deelnemers in gedachten hadden wat een digitaal verhaal zou moeten zijn. Dat is het doel van deze voorbeelden: de geest verruimen en inspireren.

  [Voorbeeld 2: “Anastasia”](https://vimeo.com/203315683 Als)

  Onderdeel van een uitwisselingsprogramma rond het onderwerp migratie hadden we enkele fascinerende resultaten waarbij jongeren uit Barcelona, Zagreb en Brussel persoonlijke verhalen deelden over het onderwerp. Dit verhaal is een fantastisch voorbeeld van hoe een verhaal kan worden gebruikt als pedagogisch hulpmiddel om een discussie op gang te brengen.

  Voorbeeld 3: “Cruise on my tranen”

  Het derde voorbeeld is qua structuur en idee totaal verschillend. Dit verhaal is gemaakt tijdens een project in de gevangenis in Brussel. De verteller wilde dat zijn video een afspiegeling was van zijn emoties en ervaringen die hij tijdens zijn verblijf hier tegenkwam. Het is niet chronologisch gestructureerd omdat het niet echt een anekdote vertelt. De tekst is poëtisch en de afbeeldingen zijn niet eenvoudig, ze kunnen verschillende dingen betekenen. Hij vergelijkt zijn verblijf in de gevangenis met een reis op een schip, een cruise die je niet mag wagen. Hij gebruikt ironie en hierdoor is het in het begin niet echt duidelijk waar hij het eigenlijk over heeft. De deelnemers houden soms van de poëtische kant van dit verhaal, het is anders en benadert emoties op een meer natuurlijke manier. Het was echter niet voor iedereen duidelijk waar deze persoon het over had. De context van de gevangenis moest worden uitgelegd.

  PAS OP!

  Als onderdeel van een training voor facilitators of coaches van Digital Storytelling (zoals jij) laten we veel voorbeelden zien om de geest open te stellen voor wat het zou kunnen zijn. Maar laat bijna nooit voorbeelden zien aan onze deelnemers. Als we voorbeelden laten zien, kunnen we er zeker van zijn dat iedereen exact dezelfde stijl of hetzelfde idee uit het voorbeeld zal kopiëren en dat is precies wat we willen vermijden. Voor ons moet het eindresultaat authentiek zijn voor de persoon en zoveel mogelijk het product zijn van zijn of haar eigen verbeeldingskracht en gevoel.

  1.3.2 Geschiedenis en gebruik van Digital Storytelling

  Onze methodologie van Digital Storytelling komt niet uit de lucht vallen. Het is gebaseerd op de ervaring van Joe Lambert en zijn Storycenter.org. Een heel vereenvoudigd achtergrondverhaal is dat hij het maken van digitale video's met stilstaande beelden gebruikte voor gebruik in een therapeutische context. Het eindproduct kan mensen met een bepaald trauma de mogelijkheid geven om het te materialiseren en weg te stoppen of er vanuit een ander perspectief naar te kijken. De methodologie was een mild succes in de therapie, maar het waren leraren en jeugdwerkers die gebruik maakten van de eenvoudig te implementeren methoden om hun studenten een stem te geven en tegelijkertijd de digitale vaardigheden te verbeteren. In zo implementeren we het ook: mensen een stem geven door middel van storytelling. Om de methode zo laagdrempelig mogelijk te houden, werken we al jaren om het digitale deel eenvoudiger en kleiner in tijdsbeperking te maken.

  1.3.3 Wat is geen digitaal verhaal

  Helaas is de term "Digital Storytelling" sinds kort overgenomen door marketing en op de een of andere manier beter bekend bij het publiek dan de officiële term die is bedacht door Ken Burns en Joe Lambert. Daarom is het belangrijk om een aantal dingen heel duidelijk te maken wat geen digitaal verhaal is:

  • fictie Een digitaal verhaal moet altijd gebaseerd zijn op een bepaalde waarheid en moet realistisch zijn. Met realistisch bedoelen we niet dat je geen metaforen kunt gebruiken zoals het verhaal in een sprookjesachtige setting plaatsen. We bedoelen dat de plot logisch moet zijn en dat de beslissingen van de personages in het verhaal authentiek en geloofwaardig moeten zijn. Met de waarheid bedoelen we ook niet dat het hele verhaal exact moet zijn zoals het echte verhaal is gebeurd. Je kunt twee lijnen mengen die een bepaalde verbinding hebben, je kunt zelfs enkele details verzinnen om een bepaald punt te maken. Er moet echter altijd een verband zijn met de realiteit van de verteller. We schrijven geen fictie.
  • Publiciteit Zoals eerder vermeld, is Digital Storytelling een term die momenteel in marketing en reclame wordt gebruikt. Hoewel Digital Storytelling zeker een oproep tot actie, protest of het veranderen van de denkwijze van mensen kan hebben, is het niet bedoeld om een product of dienst te promoten. Dit is moeilijk als we het hebben over positieve ervaringen met betrekking tot de baan of professionele omgeving van de deelnemers, maar het is mogelijk.

    1.3.4 Wat te vermijden in een digitaal verhaal

    Berger zei het heel verstandig: "Vindt het gewone in het bijzonder". Mensen geven graag veel context en “grote waarheden” zonder in te gaan op hun eigen ervaringen. Maar door een persoonlijke ervaring kun je een grotere groep vertegenwoordigen: één verhaal van een vluchteling kan staan voor de ervaring van veel andere vluchtelingen. Probeer het verhaal vanuit je eigen perspectief te vertellen en het zal meer impact hebben dan je denkt. We vermijden momenteel ook video en muziek in onze digitale verhalen. Dit is soms controversieel en niet gemakkelijk uit te leggen ... maar hier gaan we: video kan worden gebruikt, we hebben zelfs een aantal fantastische voorbeelden in deze training die video gebruiken, maar het verhoogt de moeilijkheidsgraad aanzienlijk en het kan snel fout worden toegepast. Muziek is een ander verhaal: allereerst ervaren we dat de meeste muziek deelnemers auteursrechtelijk beschermd willen zijn. Maar zelfs met eigen gemaakte muziek of muziek die is toegestaan (Incompetech,…) maakt het de video's minder persoonlijk en grenst ze aan cheesy of oneerlijk. Het gebruik van een voice-over heeft iets puurs en moois. En zoals bekend: de beste is wat je niet opmerkt… veel succes met het vinden van dat in een korte video van 1 tot 3 minuten. We raden ook aan om geen geschreven tekst die niet overeenkomt met de voice-over in je video weer te geven, omdat dit verwarring veroorzaakt.

    1.4 Opbouw van Digital Storytelling workshops - Stapsgewijs programma

    Dit is een overzicht van hoe je een Digital Storytelling implementeert met je groep: we beginnen met energizers om mensen aan het praten te krijgen, vertrouwd te raken met het vertellen van verhalen en veiligheid in de groep te installeren. Vergeet ook niet in het onderwerp te duiken (waar we in dit hoofdstuk veel meer op in zullen gaan). Vervolgens gaan we verder met het vertellende zelf. Je hebt een goede vraag nodig om mensen te inspireren een verhaal te vinden, wat ruimte en tijd om deze vraag met een anekdote te beantwoorden en een verhaal cirkel te installeren. Als de verhalen klaar zijn, richten we ons op afbeeldingen. Welke afbeeldingen zijn sterker dan andere en waar je ze kunt vinden of hoe je ze kunt maken. Als we onze tekst en afbeeldingen hebben, is het tijd om ze samen te brengen en onze video te bewerken! Net zo belangrijk als alle voorgaande stappen is het organiseren van een screening voor uw project. In sommige gevallen kan dit een openbare vertoning zijn, maar afhankelijk van het project en de deelnemers is een besloten vertoning alleen voor uw deelnemers voldoende.

    1.5 Verkenning van het onderwerp

    Het is bijna onmogelijk om een vertelproject te starten zonder een bepaalde invalshoek of onderwerp. In het algemeen: een digitaal verhaal kan over alles gaan. Bijvoorbeeld:

  • Een boek- of filmverslag voor een taalles of geschiedenisles op school
  • Vertel je eigen levensverhaal of het verhaal over je migratie
  • Maak een verhaal over diversiteit (geslacht, seksualiteit, cultuur, afkomst, handicap)
  • Vertel een (persoonlijke) verhaal over geweld en geweld tegen vrouwen
  • Een evaluatie van een project

  We hebben ervaren dat het belangrijk is om ervoor te zorgen dat een onderwerp duidelijk is voor je deelnemers en dat je een bepaald overzicht hebt van de kennis en verbinding van je deelnemers met het onderwerp. Sommige mensen interpreteren of verhouden zich anders tot een onderwerp of hebben een uitgesproken mening zonder dat deze op wetenschappelijke feiten zijn gebaseerd. Zo voelden veel van onze jongeren zich direct na de terroristische aanslagen in Parijs en Brussel geobserveerd door de hele gemeenschap omdat ze een migratie achtergrond hadden. Ze hadden er iets over te zeggen, ze waren het gewoon niet eens met het debat dat er gaande was en voelden er sterk bij. We gingen naar scholen in de buurt en we vroegen hen wat hun mening was over die dingen, want niemand deed het echt vóór ons. We realiseerden ons al snel dat deze jongeren een uitgesproken mening hadden over bijvoorbeeld het tijdschrift Charlie Hebdo dat een van de slachtoffers was tijdens de aanslagen in Parijs. Toch had geen van hen ooit een exemplaar van dat tijdschrift geopend of gelezen. In de video's in de bijbehorende dia kun je enkele voorbeelden zien van hoe we jongeren de kans gaven om dit onderwerp te verkennen en hun mening met meer diepgang te hervormen.

  1.5.1 Oefening: Hot Topic

  Brainstorm: welke onderwerpen zijn momenteel belangrijk bij uw deelnemers? Maak het niet te moeilijk, schrijf gewoon alle ideeën die uit de groep komen op een bord en stem over met welk onderwerp de groep wil werken. Inspiratie nodig? Sommige onderwerpen zoals mobiliteit, (gender) ongelijkheid, diversiteit, ecologie, communicatie,… zijn altijd herkenbaar.

  1.5.2 Oefening: Bereid een workshop voor om een onderwerp te verkennen

  Zodra uw groep een onderwerp heeft gekozen, kunnen we nu enkele oefeningen maken zoals die besproken zijn in de voorbeeld video's rond de terroristische aanslagen in Parijs en Brussel. Het idee is om een of twee methoden te bedenken die een of meer van de volgende doelen hebben:

  • Een mening verdiepen of een bevooroordeeld standpunt veranderen.
  • Vind voorbeelden van (oude) verhalen die in je brein begraven liggen.

  Enkele tips met betrekking tot deze methoden:

  • Geen onderwerp opdringen aan een groep die niets te maken heeft met de groep deelnemers. Als extreem voorbeeld: het voelt voor jongeren niet waardevol om bijvoorbeeld over het leven na het werk te praten.
  • Zorg ervoor dat je een methode hebt waarmee zelfs de meest stille en / of introverte deelnemer wordt gehoord.
  • Soms heeft een onderwerp diepere problemen, probeer deze dan met uw groep te identificeren en te analyseren.
  • Een veilig en altijd succesvol spel is zien hoe de media het onderwerp opblazen of bagatelliseren. Dit levert zelden betere verhalen op, maar het kan een bron van frustratie zijn die moet worden weggenomen.
  • Veiligheid eerst (zie daarover meer als we het hebben over Verhalencirkels).
  • In veel gevallen hebben uw deelnemers al enkele verhalen die verband houden met het onderwerp, maar het kan helpen om tijdlijnen of kaarten te maken om de ideeën te verbreden en verhalen te vinden die niet voor de hand liggend zijn. Als je het bijvoorbeeld over je carrière hebt, kan een tijdlijn met post-it helpen met antwoorden op vragen als 'Wanneer heb je het meeste collegialiteit gevoeld' of 'Wanneer heb je het hardst gelachen op de werkvloer' . Met kaarten rond onderwerpen van uw relatie met een stad kunnen ze zijn "Wat en waar is uw eerste herinnering in deze stad" of "Waar voel je je het veiligst?".

  1.5.3 De vraag

  We werken graag met een duidelijke stelling of vraag die verwijst naar het bepaalde onderwerp: Om een voorbeeld te geven zullen we het onderwerp genderongelijkheid gebruiken. We projecteren de volgende vraag zien op een muur waar de groep aan het werk is. Op deze manier kunnen ze de taak die voor hen ligt altijd opnieuw lezen als ze vast komen te zitten in een gedachtegang:

  "Wanneer en hoe was de laatste keer dat u persoonlijk met genderongelijkheid werd geconfronteerd?"

  Dit is natuurlijk een zwaar onderwerp, maar deze vraag helpt om een tijdschema te definiëren en staat open genoeg om te inspireren om na te denken over bepaalde anekdotes en verhalen. Het voorbeeld dat we zagen (One Chair) was het resultaat van deze vraag. Een vraag hoeft niet per se verband te houden met of te wijzen op een negatieve ervaring. De vraag wanneer je praat over hoe je je vrijwilligerswerk in een bepaalde organisatie ervaart, kan zijn:

  "Als je een ervaring zou kunnen delen met een buitenstaander om te laten zien dat je werk bij organisatie het waard is, wat zou dat dan zijn?"

  Als je meer tijd hebt, kun je eigenlijk om meer verhalen vragen. Toen we deze vraag bijvoorbeeld gebruikten om over migratie te praten:

  "Zoek twee (of meer) anekdotes, verhalen over iets dat je in je omgeving hebt meegemaakt, gezien of gehoord dat verband houdt met migratie."

  U kunt de drie bovenstaande vragen als sjabloon gebruiken:

  "Wanneer en hoe was de laatste keer dat u persoonlijk geconfronteerd werd met probleem met betrekking tot het onderwerp"

  "Als u een ervaring zou kunnen delen met een buitenstaander om te laten zien dat uw werk bij organisatie is het waard, wat zou het zijn?"

  "Zoek twee (of meer) anekdotes, verhalen over iets dat je in je omgeving hebt meegemaakt, gezien of gehoord en dat is gekoppeld aan onderwerp."

  Als je vastloopt met het opbouwen van een verhaal, probeer je vraag dan op een bepaald moment in de tijd te richten (begin met Wanneer?). Je kunt altijd extra vragen stellen als die niet diep genoeg lijken te gaan. Probeer met je groep een goede vraag te bedenken rond het door jou gekozen onderwerp. U kunt de Fridge Magnet-tool gebruiken om er samen een te maken. Zij zullen deze vraag natuurlijk beantwoorden en hiermee in het volgende hoofdstuk een verhaal maken :)

  1.6 Dit hoofdstuk afsluiten

  1.6.1 Huiswerk

  "Invisible Ink" door Brian McDonald wordt beschouwd als de bijbel van het vertellen van verhalen en is verplichte lectuur voor iedereen die bij Pixar Studios werkt. Hij heeft ook een zeer interessante podcast genaamd "You Are a Storyteller", waar hij dieper ingaat op de verschillende aspecten van verhalen en hoe het ons allemaal verbindt. Maar het is de tweede aflevering van de podcast "Carry The Fire" van Dustin Kensrue (zanger van de fenomenale rockband Thrice) die we presenteren als de perfecte introductie tot het werk van Brian McDonald. Het is to the point, kort en verschuift veel vaste ideeën over wat verhalen vertellen is. Iets dat je in de volgende sessie zou kunnen bespreken als je dat wilt of gewoon om te inspireren en je deelnemers aan het denken te zetten over storytelling buiten de werkomgeving.

  1.6.2 Evaluatie

  Elk hoofdstuk sluiten we af met een kleine evaluatie. Dit is natuurlijk niet verplicht of u kunt deze methoden wijzigen met elke actieve beoordelingsmethode die u maar wilt, maar hierbij onze eerste stelling: laat elke deelnemer de vorm van zijn hand volgen. Elke vinger vertegenwoordigt een andere mening over de sessie.

  • Duim: iets dat het meest positief was.
  • Wijsvinger: iets dat aan je bleef plakken en je niet gaat vergeten.
  • Middelvinger: iets dat je niet leuk vond.
  • Ringvinger: iets dat werd gezegd of gedaan dat belangrijk voor je was.
  • Pinkervinger: iets waarover je onzeker bent.

  Laat elke deelnemer zijn vingers vertellen om het hoofdstuk af te sluiten.

• Samen een persoonlijk verhaal schrijven

  2.1 Warming up!

  2.1.1 Dixit

  Elk hoofdstuk begint met een Dixit-oefening, dus hier gaan we: laat elke deelnemer zoeken naar een kaart die iets vertegenwoordigt, hoe groot of klein ook, waar hij in de afgelopen 24 uur trots op is geweest. Laat de groep in de kamer rond gaan met hun kaart in hun handen verborgen. Geef een seintje wanneer ze moeten stoppen. Dit kan een alarm van een smartphone zijn of een simpele klap met je handen. Wanneer ze het signaal horen, moeten ze een praatje maken met de persoon die het dichtst bij hen staat en moeten ze raden waarom de persoon die kaart heeft gepakt, in feite het verhaal raden dat de persoon in zijn of haar hoofd heeft. Geef ze een minuut of twee en laat ze weer mengen. Geef het teken na een paar seconden opnieuw en herhaal het proces een paar keer. Als het spel is afgelopen, vraag hen hoeveel van hen het goed hebben geraden. Was het moeilijk? Waarom was het moeilijk / gemakkelijk? Het heeft allemaal te maken met de interpretatie van een afbeelding die we later in de module zullen koppelen aan ons gedeelde 'Afbeeldingen zoeken'.

  2.1.2 Nieuwe voorbeelden

  Voorbeeld 1: “The Labyrinth Called Brussels”

  Om elk idee te geven of wat een digitaal verhaal kan zijn. Deze video toont het verstrijken van de tijd van enkele van de meest drukke plaatsen in Brussel, zoals het centraal station en winkelstraten. De maker maakte een soundscape van woorden die typisch verband hielden met de stad en in vele talen vertaald in plaats van zijn eigen stem op te nemen. Het doel is om de gekke luide mengelmoes van culturen die deze stad is, vast te leggen.

  Het kan voor enige verwarring zorgen. Dit is niet het typische verhaal. Het is een emotie; het is zelfs een eerbetoon, maar vanuit een kritisch oogpunt. De structuur en de beeldtaal zijn niet wat we tot nu toe hebben gezien of gehoord, maar het helpt om de deelnemers een beeld te krijgen.

  Voorbeeld 2: "Hero"

  Maxim is een collega hier bij Maks en beantwoordde de vraag die we eerder gebruikten: "Als je een ervaring zou kunnen delen met een buitenstaander om te laten zien dat je werk bij Maks de moeite waard is het, wat zou het zijn? ”. Weet je nog dat we zeiden dat een digitaal verhaal geen dienst of product mag promoten? We realiseren ons dat dit daar dichtbij komt, maar het is ook eerlijk en anekdotisch van iets waar hij eigenlijk trots op is. Dus waarom niet?

  Voorbeeld 3: "Wie zijn de anderen?"

  Uit dezelfde groep als Maxim kwam dit resultaat gemaakt door onze trainer Youssef. Het is een zeer ontwapenend verhaal over racisme, discriminatie en hoe een verhaal voor meer dan één persoon kan spreken.

  2.2 Tijdschrijven!

  Zorg ervoor dat je de vraag die de deelnemers in de vorige sessie hebben geconstrueerd aan deze dia hebt toegevoegd en laat ze opnieuw zien. Geef ze nu de ruimte en tijd om een antwoord op de vraag te schrijven. We zetten altijd wat zachte muziek en zetten wat koffie en thee voor dit moment om een creatieve werksfeer te creëren. Als je met een groep werkt die meer structuur nodig heeft, kun je de elfen dicht techniek gebruiken.

  2.3 De Story Circle

  Een van de belangrijkste onderdelen van Digital Storytelling is de Story Circle. We hebben een manier gevonden waarop je een fantastisch resultaat kunt behalen met slechts twee story circle, waar we je doorheen zullen leiden in deze gids, maar je kunt zoveel verhalen cirkels organiseren als je wilt. De maximale grootte van een story circle is tussen de 6 en 8 personen. Je hebt minimaal vier mensen nodig om het goed te laten werken. Als de groep te groot is, kun je ze opsplitsen in kleinere groepen, maar je hebt voor elke groep een trainer nodig.

  Er wordt gezegd dat een story circle betrekking heeft op de tijd waarin mensen rond het kampvuur zitten en verhalen aan elkaar vertellen. Daarom maken we cirkels met stoelen en geen tafels en komt iedereen in de cirkel zitten. Voordat u begint, moeten er enkele basisregels zijn die verband houden met veiligheid in de groep. Het fysieke, emotionele, sociale en spirituele welzijn van de deelnemers moet centraal staan in alle fasen van de sessies. Het proces van het creëren van verhalen binnen een workshop is net zo belangrijk als de eindproducten (media stukken) die uit de workshop voortkomen. Strategieën om het welzijn van kwetsbare deelnemers te waarborgen, zijn bijzonder belangrijk. De deelnemers die verhalen over bijzonder pijnlijke levenservaringen delen, moeten worden ondersteund bij het benaderen van hun verhalen vanuit een sterke positie in plaats van vanuit een gezichtspunt dat slachtofferschap versterkt. Begeleiders dienen te allen tijde passende grenzen te handhaven en tegelijkertijd open te blijven staan voor luister- en begrip processen.

  Het vinden van deze grenzen is niet altijd gemakkelijk. Het is lastig, want wanneer iemand een zeer persoonlijke maar gewichtige ervaringen deelt, klinken ze vaak als een goede basis voor sterke persoonlijke verhalen. In onze verhaal kringen gaan we geen enkel onderwerp of taboe uit de weg. Dus, zoals eerder vermeld en om een veilig kader te garanderen, is het belangrijk om enkele basisregels vast te stellen voordat je aan de eerste verhaal cirkel begint:

  • elk verhaal dat in deze fase wordt verteld, blijft in de groep die deelneemt aan deze specifieke verhalencirkel. Als je groep te groot is, wordt je opgesplitst in meerdere verhalen cirkels, maar elk verhaal blijft als eerste in de verhalencirkel die als eerste wordt verteld. Alleen de verteller kan het buiten de oorspronkelijke verhaal cirkel delen als hij of zij daarvoor kiest. Iedereen moet ermee instemmen vertrouwelijkheid te bewaren over informatie en materialen die worden in deze workshop gedeeld, maar die mogelijk niet in openbaar verspreide verhalen terechtkomen.Niemand kan iemand dwingen om een verhaal te publiceren waarbij ze zich niet op hun gemak voelen. Noch de deelnemers, noch de instructeur kunnen dit doen.
  • Sta geen buitenstaanders of hoppers toe in de cirkel, begin en eindig met dezelfde mensen.
  • Pauzes. Geef verhalen de tijd om te ademen en in te zinken, dus neem na een paar verhalen een koffiepauze van vijf minuten als je met een grote groep bent. Het helpt bij het verwerken van de verhalen en helpt bij de focus van ieders presentatie.
  • Doe dit in een rustige afgesloten ietwat gezellige ruimte maar met weinig afleiding. Het is moeilijk om op een steriele en koude plek een persoonlijk verhaal te vertellen en ernaar te luisteren. Je kunt met stoelen in een kring of rond een tafel zitten. (zet ook de muziek uit die je speelde tijdens de schrijfsessie).
  • Alle gevoelens en meningen zijn welkom tijdens een verhaal. Noch is goed, fout, goed noch slecht. Ze worden op geen enkele manier beoordeeld. Iedereen heeft recht op vrijheid van meningsuiting door zichzelf in zijn verhalen te vertegenwoordigen. Ze moeten de ruimte en flexibiliteit krijgen om te beschrijven wat ze hebben meegemaakt.
  • Tijdens het vertellen mogen er geen onderbrekingen zijn. Zorg ervoor dat iedereen pen en papier bij de hand heeft (maar niet in hun handen, want dit kan afleidende geluiden, krabbels, enz. Veroorzaken). Als ze vragen hebben, kunnen ze deze opschrijven en vragen nadat het verhaal is verteld. Alle vragen en opmerkingen achteraf moeten constructief en positief zijn.

  Herinner iedereen aan deze richtlijnen aan het begin van elke verhaallijn, zelfs als je zeker weet dat ze het eerder hebben gehoord. Laat nu iedereen een voor een verhaal vertellen en zorg ervoor dat iedereen de ruimte heeft om feedback te geven. Dit is ook een goede oefening om het verhaal hardop te vertellen, wat ze later in het proces nodig zullen hebben als ze hun stem opnemen. Geef dus constructieve feedback over de structuur en hoe de persoon het verhaal vertelt. In de eerste verhaal cirkel kun je ze alle ideeën laten vertellen die ze tot nu toe over het onderwerp hebben. Het is aan de coach en de cirkel om hen te helpen een beslissing te nemen over welk verhaal de deelnemer wil meenemen en waarmee hij wil werken.

  Herinner iedereen aan deze richtlijnen aan het begin van elke verhaallijn, zelfs als je zeker weet dat ze het eerder hebben gehoord. Laat nu iedereen een voor een verhaal vertellen en zorg ervoor dat iedereen de ruimte heeft om feedback te geven. Dit is ook een goede oefening om het verhaal hardop te vertellen, wat ze later in het proces nodig zullen hebben als ze hun stem opnemen. Geef dus constructieve feedback over de structuur en hoe de persoon het verhaal vertelt.

  In de eerste verhaal cirkel kun je ze alle ideeën laten vertellen die ze tot nu toe over het onderwerp hebben. Het is aan de coach en de cirkel om hen te helpen een beslissing te nemen over welk verhaal de deelnemer wil meenemen en waarmee hij wil werken. Niemand kan iemand ertoe aanzetten een verhaal te vertellen of te kiezen dat ze niet op hun gemak voelen bij het vertellen of gebruiken in de video. Noch de deelnemers, noch de instructeur kunnen dit doen. Sta geen buitenstaanders of hoppers toe in de cirkel, begin en eindig met dezelfde mensen.

  Pauzes. Geef verhalen de tijd om te ademen en in te zinken, dus neem na een paar verhalen een koffiepauze van vijf minuten als je met een grote groep bent. Het helpt bij het verwerken van de verhalen en helpt bij de focus van ieders presentatie. Doe dit in een rustige afgesloten ietwat gezellige ruimte maar met weinig afleiding. Het is moeilijk om op een steriele en koude plek een persoonlijk verhaal te vertellen en ernaar te luisteren. Je kunt met stoelen in een kring of rond een tafel zitten. (zet ook de muziek uit die je speelde tijdens de schrijfsessie).

  Alle gevoelens en meningen zijn welkom tijdens een verhaal. Noch is goed, fout, goed noch slecht. Ze worden op geen enkele manier beoordeeld. Iedereen heeft recht op vrijheid van meningsuiting door zichzelf in zijn verhalen te vertegenwoordigen. Ze moeten de ruimte en flexibiliteit krijgen om te beschrijven wat ze hebben meegemaakt. Tijdens het vertellen mogen er geen onderbrekingen zijn. Zorg ervoor dat iedereen pen en papier bij de hand heeft (maar niet in hun handen, want dit kan afleidende geluiden, krabbels, enz. Veroorzaken). Als ze vragen hebben, kunnen ze deze opschrijven en vragen nadat het verhaal is verteld. Alle vragen en opmerkingen achteraf moeten constructief en positief zijn.

  Herinner iedereen aan deze richtlijnen aan het begin van elke verhaallijn, zelfs als je zeker weet dat ze het eerder hebben gehoord. Laat nu iedereen een voor een verhaal vertellen en zorg ervoor dat iedereen de ruimte heeft om feedback te geven. Dit is ook een goede oefening om het verhaal hardop te vertellen, wat ze later in het proces nodig zullen hebben als ze hun stem opnemen. Geef dus constructieve feedback over de structuur en hoe de persoon het verhaal vertelt.

  In de eerste verhaal cirkel kun je ze alle ideeën laten vertellen die ze tot nu toe over het onderwerp hebben. Het is aan de coach en de cirkel om hen te helpen een beslissing te nemen over welk verhaal de deelnemer wil meenemen en waarmee hij wil werken. Door de ideeën hardop te vertellen, kan de persoon voelen welk verhaal het beste bij de groep terechtkomt. Na elk verhaal wordt de deelnemers gevraagd om opmerkingen te maken of feedback te geven. Voorbeelden van vragen:

  • Waar gaat het verhaal over?
  • Wat was het meest memorabele moment? Waarom?
  • Wat verwart je of moet je meer horen om het verhaal zijn boodschap duidelijk te laten verwoorden?
  • Werkt de boog van het verhaal goed? Kun je de inleiding overslaan en die informatie door het verhaal vertellen?
  • Als het perspectief te breed is, kun je het verhaal dan veranderen zodat we de gebeurtenissen zien (horen) door de ogen van de verteller? Zelfs als het verhaal over iemand anders gaat, probeer het dan vanuit het perspectief van de verteller te vertellen.

  Elke deelnemer vertelt zijn of haar verhaal en krijgt feedback. De story circle kan even duren, maar het is een van de belangrijkste fasen in het proces. Met een goed georganiseerde story circle garandeer je de kwaliteit van de digitale verhalen. Rond elke feedbackronde af met de vraag "Kun je doorgaan en je verhaal aanpassen met deze feedback?" Als facilitator moet je zoveel mogelijk opschrijven, zeker met een groep mensen die je niet kent. Op deze manier heb je altijd iets om op terug te kijken als je bent vergeten waar een bepaalde persoon over sprak tijdens de sessies. Als iedereen eenmaal zijn verhaal heeft verteld, heb je zeker een pauze nodig ... maar geef iedereen ook de tijd om na te denken en de feedback die ze hebben op te schrijven.

  2.4 Een eerste stap in afbeeldingen

  In dit hoofdstuk gaan we nog geen afbeeldingen maken of zoeken naar afbeeldingen die we in ons digitale verhaal zullen gebruiken ... maar we gaan nadenken over welk soort afbeelding zou werken met elk onderdeel van ons verhaal. Wat is een betere manier om dat te doen ... dan met een spel.

  2.4.1 Interpretatie Spel

  [34] Geef iedereen een vel papier en een pen. Laat alle foto's van dia [35] tm /[42] zien en laat iedereen opschrijven welke emotie of betekenis elke foto voor hen symboliseert. Als je ze allemaal hebt laten zien, begin dan opnieuw en laat iedereen vertellen wat ze hebben opgeschreven. Ze zullen zien dat elke foto meerdere verhalen kan vertellen. Hier zijn enkele interpretaties van de foto's, maar er zijn er natuurlijk nog veel meer:

  Eenzaamheid, Alleen, Avontuur, Nieuw, Bang, Opgewonden, Je klein voelen, ...

  Diversiteit, vervuiling, op elkaar gestapeld, zoetheid, verbondenheid, kleurrijk, ...

  Verbindingen , wortels, religie, geaard, paden kruisen, leeftijd, ervaring, familie, natuur, ...

  Hoop, licht na de storm, gevaar, dreiging, religie, storm komt, licht, duisternis, ...

  Nieuw leven, alleen in de menigte, zijn ten eerste, nieuw begin, bang, avontuur, familie, verbinding, ...

  Avontuur, veiligheid, nieuw leven, familie, zich veilig voelen, geluk, Humor, ironie, gevaar, veiligheid zit op verrassende plekken, naïviteit, familie, diversiteit, oordeel nooit over een boek op de omslag,…

  Waar het op neerkomt is om te laten zien dat beelden soms meer vertellen dan één ding. U kunt een foto soms gebruiken om een emotie te tonen zonder dat u deze letterlijk in uw tekst hoeft te vertellen. Laat ze maar eens nadenken over hoe sommige foto's anders kunnen worden geïnterpreteerd dan oorspronkelijk bedoeld.

  [43] Je kunt hiermee echt spelen en meer diepgang creëren in je digitale verhaal. Laat deze twee voorbeelden bijvoorbeeld zien. Ze zijn hetzelfde verhaal, maar de een gebruikt letterlijke afbeeldingen (laat zien wat er wordt gezegd) terwijl de ander een concept heeft (het zijn allemaal dieren) en drukt de emotie van het moment uit (verrast, blij, op zijn gemak, ...).

  Letterlijke afbeeldingen Diepere betekenissen

  2.4.2 Storyboard

  [44] [45] Je hebt waarschijnlijk al eerder van storyboards gehoord. Ze worden gebruikt bij professionele filmproductie en worden gebruikt als communicatiedocument tussen de verschillende rollen in het productieproces. Ze worden ook wel de blauwdruk van een film genoemd. Ze bevatten richtlijnen en tekeningen voor het opnemen van elke scène uit een film en een ruwe indicatie voor de mensen die verantwoordelijk zijn voor de postproductie, voor het bewerken van elke scène. Nadat de eerste ruwe versie van de tekst is opgeschreven en de deelnemer feedback heeft gekregen op zijn verhaal tijdens de verhalencirkel, kan er worden gespeeld met de opbouw van het verhaal. We gebruiken dit storyboard met zes frames voor de meeste van onze projecten, hoewel het gemakkelijk meer of minder kan zijn, afhankelijk van de lengte van het verhaal en de duur van uw Digital Story-sessies. Meer frames = meer tijdrovend maar meer afbeeldingen. Minder frames = minder tijd maar minder afbeeldingen. Nu geven we onze deelnemers elk een kopie van een leeg storyboard. Dit is een gebruiksvoorwerp en een concept, en zo moet het worden gezien. Vraag de deelnemers om hun verhaal in maximaal zes delen te hakken en laat ze een ideaalbeeld bedenken voor dat deel van het verhaal. Dit kan een afbeelding zijn van iets dat letterlijk wordt gezegd, maar nog beter is een afbeelding die de emoties en sfeer van dat deel van de tekst oproept of ondersteunt. Het maken van een storyboard is een richtlijn, een kaart om de stroom van je verhaal te laten zien en de beste ideeën van begin tot eind te schetsen. Het is er alleen om de deelnemers te helpen een structuur te creëren en het bewerkings gedeelte dat na deze fase komt gemakkelijker te maken, maar het is geen dogma, je kunt nog steeds afwijken van je schema om je verhaal te wijzigen. Nu hun verhaal zich in verschillende hoofdstukken afspeelt, kun je ze vragen om met ze te spelen en de volgende vragen te stellen:

  • Is elk hoofdstuk logisch? Waarom heb je deze zinnen in één hoofdstuk gecombineerd? Kunnen sommige worden herhaald of kunnen ze van het ene hoofdstuk naar het andere gaan?
  • Staan de hoofdstukken in de juiste volgorde? Misschien kun je spelen met de volgorde van de frames die elk een hoofdstuk bevat. Misschien kun je het laatste frame naar de eerste positie verplaatsen om de impact of dynamiek van het verhaal te veranderen. Of meng ze en kijk of het verhaal nog steeds klopt. Dit kan nieuwe inzichten creëren of bevestigen dat uw tekst in de eerste plaats goed is geschreven.

  We gebruiken het storyboard hier als bouwsteen en om te laten zien dat je door het veranderen van de volgorde van hoofdstukken een andere dynamiek kunt creëren, de nadruk kunt leggen op andere aspecten van je verhaal of kunt veranderen en nuances kunt toevoegen die je voorheen niet had. Jongeren hebben soms het gevoel dat deze stap dubbel zoveel werk is: eerst moeten ze tekenen wat ze denken dat verband houdt met hun tekst en dan moeten ze een soortgelijk proces herhalen (of hetzelfde proces als je besluit dat je groep alleen afbeeldingen kan gebruiken die ze zelf hebben gemaakt). Ze realiseren zich niet hoeveel tijd hiermee bespaart wordt en het is een discussie die ook in de groep kan opduiken. Het enige wat we kunnen zeggen is dat we ervaren dat verhalen die eerst met een storyboard zijn gemaakt, beter gestructureerd, gemakkelijker te maken en doordacht zijn.

  2.5 Afsluiting van dit hoofdstuk

  2.5.1 Evaluatie

  Voor de evaluatie van deze sessie gebruiken we de offline Twitter-methode! Geef elke deelnemer een Twitter-sjabloon en vraag hen hun gevoel of mening over deze tweede sessie in 140 tekens te schrijven. Duw ze om grappige hashtags te gebruiken om het realistischer te maken. De Twitter-bladen zijn anoniem en zodra ze allemaal zijn verzameld, kun je ze in willekeurige volgorde afspelen en hardop voorlezen!

  yolo

  Je kunt de Twitter-sjablonen hier vinden

  Je kunt ook de offline Instagram-methode gebruiken! Vraag ze om een foto (of tekening) te maken die ze het grootste deel van de dag leuk vonden. Dit kan symbolisch of letterlijk zijn. Laat ze dan gewoon op de projector zien.

• Een sterk beeld is een beeld dat je zelf creëert of kiest.

  3.1 Warming up

  3.1.1 Dixit

  [50] Derde Dixit-oefening van de module: Wat is het leukste aspect van je werk (of dagelijkse bezigheid). Er is geen specifiek doel gekoppeld aan deze Dixit-oefening, hier wordt Dixit enkel gebruikt als intro.

  3.1.2 Nieuwe voorbeelden

  [52] Weet je nog dat video alles moeilijker maakt en je het waarschijnlijk niet zou moeten gebruiken? Welnu, soms krijg je goede resultaten. Deze digitale verhalen zijn gemaakt tijdens een Erasmus + uitwisselingsproject met Spaanse en Belgische jongeren die zich specifiek vrijwillig inzetten rond gender en hoe ze het ervaren hebben. Weet je nog dat we het hadden over "het vinden van de generaal door het specifieke"? We denken dat deze resultaten een heel herkenbaar verhaal vertellen voor alle slachtoffers van genderongelijkheid.

  Voorbeeld 1: "Speak Up"

  Wederom onze regelset uitdagen, maar ook bewijzen dat elk verhaal een mogelijke individuele benadering heeft. Toen Agnes haar verhaal in het verhaal vertelde, omcirkelden haar emoties, fragiele stem en lichaamstaal de reden dat iedereen kippenvel kreeg (en ook de nodige woede en frustratie jegens het onderwerp). Na wat testen met beelden en zelfs reenactments voelde het gewoon de meest eerlijke en sterkste optie om haar het verhaal gewoon in de camera te laten vertellen. Het creëren van wat intertekstualiteit en verbindingen met andere video media zoals bloggers en influencers op YouTube of de getuigenissen tijdens de # metoo-periode (die echt nooit is afgelopen, zoals blijkt uit deze video).

  Voorbeeld 2: "Lisa"

  Voorbeeld 3: "Kobe"

  De voorbeelden van Lisa en Kobe komen uit dezelfde groep als de eerste voorbeeld. Ook gebruik maken van video, maar op een meer traditionele manier van Digital Storytelling, aangezien afbeeldingen worden gemaakt en geacteerd, maar ook diepere lagen in hun beelden hebben.

  3.2 Verhaal Cirkel met storyboard

  [53] [54] Elke deelnemer heeft de tijd gehad om zijn verhaal te herschrijven met de feedback die in de eerste verhalencirkel is ontvangen en heeft nu waarschijnlijk een aantal ideeën welke soort afbeeldingen ze voor elk hoofdstuk willen gebruiken. Dit betekent dat het een goed moment is om weer bij elkaar te komen en te kijken waar iedereen zich in het proces bevindt. Maak nog een verhaal cirkel met dezelfde regels en structuur als voorheen met één toevoeging: laat de deelnemers hun storyboard laten zien nadat ze hun nieuwe versie van hun tekst hebben verteld en laat ze uitleggen welke afbeelding waar naar toe gaat. Nu kunnen de deelnemers feedback geven op de nieuwe tekst en de selectie of ideeën voor afbeeldingen. Als iedereen wat feedback heeft gekregen, is het tijd om te laten zien hoe ze afbeeldingen kunnen maken of online kunnen vinden.

  3.3 Uw videomateriaal verzamelen

  [55] In deze methodologie presenteren we twee methoden voor het maken of zoeken van afbeeldingen voor uw video:

  • Maak uw eigen afbeeldingen.
  • Zoek rechtenvrije afbeeldingen op internet.

  Uw eigen afbeeldingen maken is verreweg de sterkste weg die u kunt nemen zorg ervoor dat het hele product is "uitgevonden" en gemaakt door de maker. Dit zal de verbinding tussen het digitale verhaal en de maker aanzienlijk verbeteren. Dit kost ook veel meer tijd dan het alternatief, dus houd er rekening mee dat dit een tijdrovende stap in het proces is! En wat is het alternatief? Zoek ze online. En hoewel dat wat lui klinkt, kun je veel diepgang en interessante hooks toevoegen als je het koppelt aan mediageletterdheid en copyright kwesties.

  3.3.1 Zelf afbeeldingen maken: foto's

  [56] We gaan niet te diep in fotografie, want “een goede foto maken” is een hele workshop en methodologie op zich. En dat is maar goed ook: een andere tool die uw deelnemers kunnen leren en gebruiken buiten de wereld van Digital Storytelling. Maar drie belangrijke richtlijnen die u kunt introduceren, zijn 1 & 2 - De gulden snede en regel van derden Vind uitleg hier: https://www.apogeephoto.com/how-to-use-the-gulden-snede-om-je-fotografie-te-verbeteren/ 3 - Landschap in plaats van portret Vooral jongeren zijn gewend om video en fotografie meestal in portret te maken (Instagram, intuïtief smartphone gebruik, ...) maar om een professioneel videoproduct te maken dat gebruikt kan worden voor vertoningen (tv, bioscoop,…) raden we aan landschapsfoto's te gebruiken.

  3.3.2 Zelf afbeeldingen maken: Tekeningen

  [57] Het maken van afbeeldingen is waarschijnlijk nog minder tijdrovend dan het maken van foto's, want u kunt ze allemaal op de locatie van uw werkplaats maken. We merkten dat jongeren erg onzeker zijn wanneer ze gedwongen worden om te tekenen en zich kinderachtig gedragen. Iedereen kan echter zijn afbeeldingen tekenen als hij dat echt wil (en ze hebben eigenlijk al conceptversies van hun tekeningen gemaakt in het storyboard). We raden aan om geen potloden te gebruiken, althans niet als eindresultaat, omdat deze kleuren en lijnen te dun en te licht zijn. Markers, viltstiften, verf of zelfs kleurpotloden maken dikke lijnen met kleuren die eruit springen en veel mooier zijn om naar te kijken. Het digitaliseren van de afbeeldingen hoeft ook niet moeilijk te zijn, je kunt er gewoon foto's van maken of nog beter als je een scanner ter beschikking hebt. Zorg ervoor dat u bij het maken van een foto de schaduw van uw apparaat of u zelf niet op de tekening ziet. Probeer ook liggend op je papier te tekenen, want dit maakt de conversie naar video ook gemakkelijker.

  3.3.3 Gebruik van rechtenvrije afbeeldingen van internet

  [58] In al onze projecten gebruiken we afbeeldingen "zonder" copyright die onder de Creative Commons-licentie vallen. In zekere zin is het niet correct dat media die onder deze licenties vallen geen auteursrecht hebben, maar ze zijn in de meeste gevallen vrij te gebruiken voor persoonlijke projecten wanneer een paar regels worden nageleefd. Er zijn verschillende soorten Creative Commons-licenties die het gebruik van de afbeelding beperken en definiëren. Het is niet altijd duidelijk onder welke licentie een foto valt. Dan is het veiliger om de foto niet te gebruiken.

  3.4 Hier heb je een tabel met de meest gebruikte licenties

  

  3.5 De meeste van deze licenties worden gecombineerd

  

  Zoals je kunt zien, bevatten bijna alle licenties Naamsvermelding, wat betekent dat de deelnemers krediet moeten geven aan de mensen dat heeft het gehaald en het is niet altijd gemakkelijk om de maker van de inhoud te vinden. Het is het gemakkelijkst om foto's in het publieke domein te zoeken, maar dit geeft problemen omdat de meeste resultaten beperkt zijn. Bijvoorbeeld: ooit waren veel deelnemers op zoek naar foto's die de emotie van eenzaamheid opriepen en hoewel er veel foto's waren, merkten we dat de meeste deelnemers dezelfde begonnen te gebruiken. We moedigden hen aan om op zoek te gaan naar foto's met zoekopdrachten in hun eigen taal, aangezien dit totaal andere resultaten oplevert.

  De Creative Commons-organisatie heeft een soort zoekmachine opgezet om Creative Commons-media gemakkelijker te vinden. Het is geen echte zoekmachine maar meer een soort filter op bestaande echte zoekmachines en online inhoud zoals Google, Soundcloud, Youtube, etc. De website is https://search.creativecommons.org/ en hoewel we de deelnemers aanmoedigen om deze website tijdens het programma te gebruiken, vragen we hen ook om de licentie te controleren die is gebruikt voor de foto, muziek of video die ze willen.

  Andere opties met professionelere foto's zijn Pexels, Unsplash, Morguefile en er zijn waarschijnlijk ook vele andere. Voor deze websites gelden dezelfde regels voor uw zoekresultaten. Hetzelfde als bij het maken van foto's of tekeningen: de voorkeur gaat uit naar landschapsfoto's.

  3.5.1 Andere mogelijke afbeeldingen

  [59] Op deze dia vindt u enkele andere mogelijkheden met twee voorbeelden. Het stop motion-voorbeeld is gemaakt tijdens een workshop met vrouwen die met geweld te maken hebben gehad. Het Cut-Out Digital-verhaal is gemaakt door een professionele videomaker, dus de productiewaarde ziet er erg goed uit, maar uiteindelijk is het verhaal altijd het belangrijkste. We hebben al eerder andere voorbeelden gezien: zoals het digitale Time-Laps-verhaal "Labyrinth Called Brussels" en enkele videovoorbeelden eerder in dit hoofdstuk rond het onderwerp "Gender".

  Deze verhogen allemaal het technische niveau van uw workshop, dus we kunnen het alleen aanbevelen om deze te gebruiken als uw deelnemers een hogere digitale vaardigheden hebben.

  3.5.2 De afbeeldingen op uw computer

  [61] opslaan Download of bewaar al uw afbeeldingen in een nieuwe map op onze computer en indien mogelijk hernoem ze zodat ze al chronologisch en gemakkelijk te herkennen zijn.

  Ze van het ene apparaat naar het andere krijgen is niet altijd gemakkelijk (kijkend naar je Apple-producten) dus hierbij een kleine checklist:

  Van internet: rechtstreeks downloaden op je systeem Vanaf pc of Mac: stuur ze via e-mail of kopieer ze naar een USB-stick Vanaf Android: probeer het via Bluetooth te verzenden, verbind het met een USB-kabel of stuur het via e-mail. Vanaf een iOS-apparaat: probeer het via Bluetooth te verzenden, sluit het aan met een USB-kabel (mogelijk heeft u iTunes nodig) of stuur het via e-mail. Als je met een Mac werkt, kun je waarschijnlijk ook Airdrop gebruiken.

  [62] Nu is het tijd voor uw deelnemers om zelf afbeeldingen te zoeken of te maken!

  3.6 Afsluiting van dit hoofdstuk

  3.6.1 Evaluatie

  [63] Voor de actieve terugblik op dit hoofdstuk gebruiken we onze weerkaarten!

  Hang alle weerkaarten aan de muur en laat je deelnemers een weeroverzicht van de dag maken zoals het weerbericht op tv: kies drie weersomstandigheden die de belevingen van de dag weergeven (bijvoorbeeld: mijn dag begon nogal mistig zoals ik niet was. Ik ben niet zeker van mijn project, maar toen verscheen er een regenboog toen ik een idee kreeg,…). Laat iedere deelnemer voor de zaal staan en maak een weersvoorspelling met hun ervaringen!

  Je kunt de weersjablonen hier vinden

• Bewerken is als mediteren

  4.1 Warming-up!

  4.1.1 Dixit

  [65] Vierde Dixit-oefening van de module: Wat was je eerste niet-routinematige gedachte van de dag? Er is geen specifiek spel gekoppeld aan deze Dixit-oefening, alleen gebruikt als warming-up van de sessie. Misschien is het een goede zaak om ook te vermelden dat u op zoek bent naar de eerste gedachte die niets te maken heeft met vermoeidheid of koffie;)

  4.1.2 Nieuwe voorbeelden

  [67]

  Voorbeeld 1: "Chron's Disease"

  Toen ze rond het onderwerp identiteit werkte, wilde deze jongedame eerst praten over wat haar identiteit niet definieerde, maar een belangrijk onderdeel van haar leven werd: haar ziekte. Ook een mooi voorbeeld van hoe getekende afbeeldingen heel goed kunnen werken.

  Voorbeeld 2: “The Backpack”

  Een zeer intense en gefrustreerde reactie op de vraag aan lokale jongeren uit Brussel hoe zij de terroristische aanslagen in Parijs en Brussel hebben ervaren.

  Voorbeeld 3: "Happy Birthday"

  Een mooie maar emotionele getuigenis van een vrouw die haar land ontvluchtte vanwege de oorlog in het Midden-Oosten. Ze gebruikt één enkel woord met enkele sterke beelden. Waarschuw uw deelnemer dat deze video verontrustende oorlogsbeelden bevat.

  4.2 FLOSS-bewerkingssoftware

  [68] [69] [70] [71] [72] [73] [74] Er zijn momenteel drie open-source videobewerkingsprogramma's die kunnen worden gebruikt om digitale verhalen te maken: Kdenlive, Shotcut en OpenShot. Afhankelijk van uw systeem hebben sommige voor- of nadelen, maar in het algemeen raden we u aan om Kdenlive te gebruiken, aangezien dit het meest stabiele en complete pakket van deze drie is. Maar geen van deze programma's heeft een ingebouwde audio-opname-optie, dus we zullen eerst onze audio moeten opnemen.

  In een perfecte wereld zou je een (semi-) professioneel audio-opname apparaat hebben, zoals een Zoom of een Roland voicerecorder, maar deze zijn relatief duur en niet super makkelijk in het gebruik. Gelukkig kunnen we onze computer ook gebruiken om onze stem te registreren bij het open source programma Audacity. Je kunt Audacity hier downloaden En je kunt onze tutorial over het opnemen van je stem hier volgen

  Zorg ervoor dat je een rustige externe locatie hebt waar je kunt neem uw stem in stilte op zonder achtergrondgeluid.Zodra uw stem is opgenomen, kunnen we beginnen met bewerken. We hebben ook enkele tutorials gemaakt over hoe je een digitaal verhaal kunt maken met Kdenlive. Je kunt Kdenlive hier downloaden En de tutorials zijn hier te vinden

  In dit Vimeo-album vind je 4 video's die je door het hele proces van uw afbeeldingen en audio importeren om uw video te exporteren voor online distributie. Je kunt deze video's in je eigen tempo bekijken: pauzeer wanneer nodig, spoel terug als je nog wat uitleg wilt zien of sla een gedeelte over als je al wat basiskennis hebt over videobewerking. Dus nu is het tijd om alle inhoud bij elkaar te brengen: Verhaal en afbeeldingen en maak het digitale verhaal in dit videobewerkingsprogramma!

  4.3 Showtime

  [75] [76] En tot slot, het tonen van hun films aan het publiek kan een echt succesverhaal zijn voor de deelnemers, ze kunnen trots hun creatie op een groot scherm laten zien en delen op hun Facebook-profiel. Maar een screening hoeft niet openbaar te zijn. Een beetje afhankelijk van de doelgroep en het onderwerp zou je ook gewoon een screening kunnen organiseren met enkel je deelnemers of met een selecte groep vrienden, collega's,… het is aan de groep om te beslissen hoe ze hun resultaten willen verspreiden. Als u doel heeft de resultaten openbaar te maken, moet dit vanaf het begin duidelijk zijn voor uw deelnemers om conflicten of problemen te voorkomen. Met de show aan het einde is dit in normale gevallen de laatste fase van de digitale vertelmethodiek. In het volgende hoofdstuk hebben we echter nog een aantal dingen te vertellen!

  4.4 Afsluiting van dit hoofdstuk

  4.4.1 Evaluatie

  [77] Voor de voorlaatste actieve review gebruiken we de drie: Elke deelnemer krijgt de stam van een boom. Aan de deelnemer om de boom af te werken met stiften en een metafoor te maken van hoe ze deze dag hebben beleefd.Bijvoorbeeld: een boom met een schommel (ik kon met wat ideeën spelen), een boom met een nest en een ei (ik heb een prachtig resultaat gemaakt waar ik trots op ben en heb eindelijk mijn ei kunnen leggen ). Je kunt de drie sjablonen hier vinden

• Extra's en veelgestelde vragen

  5.1 Opwarmen!

  5.1.1 Dixit

  [79] De laatste Dixit-oefening is weer een andere: zoek een kaart om aan een andere deelnemer te geven ... Bedankt voor iets dat die persoon voor je heeft gedaan!

  5.1.2 Nieuwe voorbeelden

  [81]

  Voorbeeld 1: "Alles komt goed"

  Nou, dit is gemaakt door mij, de auteur van deze gids. Direct na de aanslagen in Brussel interviewden we niet alleen jongeren uit de buurt, maar ook onze collega's en hoe die gebeurtenissen een impact hadden op ons leven.

  Voorbeeld 2: “Kom je”

  In de zomer van 2016 bezochten jongeren uit Barcelona, Brussel en Zagreb tijdens een uitwisselingsprogramma een vluchtelingenkamp in Kroatië. Aan het einde van het programma maakten we met hen digitale verhalen over hun ervaringen met migratie. Hannah's ouders tekenden in voor pleegzorg voor een jonge jongen die uit zijn land was gevlucht. Dit digitale verhaal bestaat uit twee delen naarmate het verhaal in de loop van de tijd is geëvolueerd en een tweede deel is toegevoegd. Een mooi voorbeeld hoe deze resultaten ook kunnen evolueren.

  Voorbeeld 3: “Sarah”

  Onderdeel van het uitwisselingsprogramma met jongeren die werken rond het thema Gender. En een geweldige video om aan het einde van deze module de boel weer op te schudden. Omdat meer dan de helft van het verhaal gewoon zwart is en andere met een zeer intense mix van video, symbolische afbeeldingen en slam-poëzie, is dit digitale verhaal een geweldige manier om de geest te openen voor wat digitale verhalen kunnen zijn.

  5.2 Ondertitels

  [82] We krijgen vaak de vraag hoe we ondertitels aan een digitaal verhaal kunnen toevoegen en het antwoord is niet altijd eenvoudig. We gebruiken momenteel het open-source programma Aegisub, maar het is geen erg elegant programma en we hebben er momenteel ook geen tutorials voor. Als dit verandert, wordt dit aan de module toegevoegd. U kunt Aegisub hier downloaden: http://www.aegisub.org/ Er is ook een optie om automatisch ondertitels te genereren in YouTube. Daarover meer in het volgende deel van dit hoofdstuk.

  5.3 Onlineverspreiding

  [83] [84] [85] U kunt uw digitale verhalen uploaden op Vimeo of YouTube. Deelnemers moeten in staat zijn geïnformeerde keuzes te maken over de inhoud, de productie en het gebruik van hun werk. Zij moeten de informatie krijgen die zij nodig hebben om deze keuzes te maken en zij moeten het recht hebben om hun verhalen op elk moment weg te halen van elk platform.

  Facilitators moeten ernaar streven om begeleiding te bieden bij deze besluitvormingsprocessen op een manier die de waardigheid en veiligheid van de deelnemers beschermt. Het is aan de facilitators om er zeker van te zijn dat alle video's ook offline zijn, voor het geval de deelnemers ervoor kiezen om hun video privé te plaatsen of zelfs van het internet te verwijderen.

  Ze hebben ook het recht om te bepalen of hun namen al dan niet aan hun verhalen verbonden zijn en of de beelden van zichzelf en van anderen wazig zijn om de privacy te beschermen. De dia's geven een verder overzicht van elk platform en hun respectievelijke boven- en onderzijde.

  5.4 De training afmaken met wat extra's

  5.4.1 Resume

  [87] Nogmaals een mooi overzicht van alle stappen van het Digital Storytelling proces.

  We beginnen met energizers om mensen aan het praten te krijgen, vertrouwd te raken met het vertellen van verhalen en veiligheid in de groep te installeren. Vergeet ook niet in het onderwerp te duiken. Vervolgens gaan we verder met het vertellende zelf. Je hebt een goede vraag nodig om mensen te inspireren, een verhaal te vinden, wat ruimte en tijd om deze vraag met een anekdote te beantwoorden en een story circle te installeren.

  Als de verhalen klaar zijn, richten we ons op afbeeldingen. Welke afbeeldingen zijn sterker dan andere en waar je ze kunt vinden of hoe je ze kunt maken. Als we onze tekst en afbeeldingen hebben, is het tijd om ze samen te brengen en onze video te bewerken! Net zo belangrijk als alle voorgaande stappen is het organiseren van een screening voor uw project. In sommige gevallen kan dit een openbare vertoning zijn, maar afhankelijk van het project en de deelnemers is een besloten vertoning alleen voor uw deelnemers voldoende.

  5.4.2 Tijdsdruk

  [88][89][90] De lengte van dit programma wordt aanbevolen om 5 volle dagen van telkens 5 uur te organiseren, maar we realiseren ons dat dit veel tijd is om te vragen van uw deelnemers. We raden echter wel aan om minimaal drie dagen te nemen. We hebben enige ervaring met Digital Storytelling projecten van één dag, maar het is gewoon te riskant om aan te bevelen. Alles moet volgens plan verlopen: computers kunnen niet uitvallen, het internet moet stabiel zijn, alle ruimtes die je nodig hebt moeten vrij zijn, ... het is veel om mee om te gaan en de resultaten zijn over het algemeen erg week.

  5.4.3 Deelnemersprofiel

  [91] Over het algemeen is het ideaal om met een groep van 6 tot 7 deelnemers per trainer te werken, maar u kunt maximaal 10 deelnemers als u goed opgeleid bent. Sommige onderdelen zullen in kleinere groepen moeten worden georganiseerd om effect te hebben.

  Digital Storytelling is mogelijk voor deelnemers van alle leeftijden. U hoeft alleen de inhoud en de methode van uw activiteit aan te passen aan de leeftijd, de omgeving en de context van de doelgroep. We raden aan om de leeftijd van 12 jaar als minimum te gebruiken om op zijn minst interessante inhoud te hebben. Het is het beste om de methodologie licht te houden en met voldoende energizers om ze geïnteresseerd te houden. Belangrijk is om de deelnemers vanaf het begin aan de haak te slaan. We laten voorbeelden zien die verschillende technieken gebruiken in storytelling, editing of imaging om hen te laten zien dat je sterke verhalen kunt vertellen die iedereen kunnen imponeren, een sfeer kunnen creëren en emoties kunnen oproepen met eenvoudige methoden.

  Het stappenplan is voor elke groep en voor alle leeftijden hetzelfde, maar bij kinderen is de methode speelser dan bij volwassenen. In het geval dat we met onze jongeren werken, werkt de eerste optie het beste. Uitgebreide ICT-kennis is niet nodig. De enige voorwaarde is dat de deelnemers bekend zijn met computers: deelnemers die nog nooit een muis of toetsenbord hebben gebruikt of niet weten hoe ze met bestanden, mappen en menu's moeten werken, zullen het moeilijk hebben om alle informatie te verwerken. Daarom is het belangrijk om de computer- en ict-vaardigheden van de deelnemers te beoordelen: werken ze vaak met computers? Hebben ze ervaring met multimedia of het gebruik van sociale netwerken? Deze vragen kunnen gesteld worden tijdens de kennismakingsronde wanneer de deelnemers zich voorstellen.

  Afhankelijk van het vaardigheidsniveau en de behoeften van je deelnemers kun je meer nadruk leggen op:

  • De sociale interactie binnen de groep.
  • De therapeutische resultaten van het vertellen van je eigen (levens) verhaal.
  • De creatieve aspecten van het maken van een korte film.
  • De grafische vormgeving van de beelden.
  • Bouwen aan een leuk verhaal.
  • De inhoud of het thema van het programma

  1.1.1 Voorbereiding

  [91] Bekijk de waardevolle tips in de dia's

  1.1.2 Benodigde materialen

  [93] [94] [95]

  Analoog materiaal:

  • Prints voor onderwerp verkenning.
  • Labels voor naamkaartjes.
  • Veel (liefst gerecycled) papier om schrijf op.
  • Prints voor actieve review-sessies.
  • GDPR / Copyright papieren.
  • Pennen, potloden, stiften, (verf? Krijt?).
  • Ander knutselmateriaal, Lego / Playmobil,…
  • Dixit (of alternatieven).
  • Hebben van alles reserveonderdelen!

  Digitaal materiaal: Voor elke deelnemer:

  • Een laptop (met logo's en software (enz.) Er al op).
  • Oplaadkabel. Heb van alles minstens 3 reserveonderdelen!
  • Projector (controleer aansluitingen: VGA / HDMI / (mini) DP).
  • Audio-installatie (fatsoenlijke luidsprekers).
  • Multi-stopcontacten en verlengers.
  • Microfoons indien mogelijk.
  • Een laptop met pedagogische dingen op je pc:
  • Software, bijgewerkt en getest.
  • Voorbeelden (als je ze gebruikt ) gedownload op uw systeem
  • De hoofdvraag in een PowerPoint-dia

  1.1.3 Impact

  [96] Het maken van een digitaal verhaal is geen moeilijke uitdaging met betrekking tot de gebruikte technologie. Daarom is deze methodiek zeer geschikt voor deelnemers die hun eerste filmpje maken. De deelnemers kunnen zich volledig concentreren op het verhaal en de inhoud. Bovendien kunnen ze hun film visueel verbeteren met eenvoudige dingen zoals het creëren van effecten op afbeeldingen, overgangen tussen afbeeldingen, muziek, geluid, het plaatsen van titels op het scherm en meer. Bovendien is het feit dat ze hun eigen verhaal kunnen vertellen met eenvoudige middelen die een publiek kunnen boeien, voor veel deelnemers een grote ontdekking. Dit kunnen ze alleen bereiken als ze met hun eigen stem de juiste afbeeldingen, muziek en persoonlijk commentaar kiezen. Een digitaal vertelproject heeft een positief effect op alle aspecten van het leven van de deelnemers:

  • Je kunt je eigen verhaal of mening vertellen; het creëert waarde voor andere mensen.
  • Je kunt je creatief uitdrukken.
  • Een digitaal verhaal maken is een mix van denken met je hoofd en dingen doen met je handen: iets wat mensen graag doen, maar niet altijd de kans krijgen (ze zijn teveel bezig in hun dagelijks leven).
  • Het maken van deze films is ook een groepsevenement: je leert elkaar beter kennen, je leert nieuwe mensen kennen en er zijn veel sociale voordelen.
  • Door je eigen digitale verhaal te maken kun je wat afstand scheppen tussen jij en je verhaal: dit kan een therapeutische werking hebben.

  In al deze gevallen hebben onze deelnemers gemerkt dat andere mensen geïnteresseerd zijn in wat ze te zeggen hebben: dit heeft een positief effect op het zelfbeeld en het zelfvertrouwen van de deelnemer . Hierdoor kan een dergelijk project een emanciperende werking hebben. Daarom is het erg belangrijk om een dergelijk programma af te sluiten met een openbare vertoning, de filmpjes op internet te publiceren (en te promoten op sociale netwerken zoals Facebook) en, indien mogelijk, alle deelnemers een dvd te geven met de eindresultaten van het Digital Storytelling-programma.

  Het is ook belangrijk dat facilitators ethiek zien en implementeren als een proces, in plaats van als een eenmalige gelegenheid om 'toestemming te krijgen'. Een voortdurende dialoog tussen deelnemers, trainers en partnerorganisaties / instellingen over hoe een ethisch verantwoord project het beste kan worden ontworpen en geïmplementeerd, is de sleutel tot ethische praktijk.

  Maar digitale verhalen kunnen ook los van het creatie proces worden gebruikt. Omdat verhalen reflecteren op interessante en maatschappelijk relevante onderwerpen, zijn ze ook interessant om te gebruiken als gespreksonderwerp of bronmateriaal om in een bepaald onderwerp te duiken. Zoek gerust voorbeelden van digitale verhalen op ons Vimeo-kanaal: https://vimeo.com/maksvzw

  1.1.1 Ethiek

  [96]

  • De verspreiding moet vanaf het begin duidelijk zijn, je mag geen video's in het openbaar of in een andere context vertonen zonder de toestemming van de maker.
  • Een onderwerp forceren zal nooit werken, zeker niet een onderwerp dat geen verband houdt met je deelnemers.
  • Dezelfde regels van de verhalencirkel zijn van toepassing op de hele methodiek (Veiligheid) voor de trainer. Belang van stappen: Forceer nooit iemand en respecteer grenzen.
  • Privacy: nogmaals, wees vanaf het begin duidelijk!
  • Voice-overs van andere mensen hebben niet dezelfde impact als de echte verteller. We weten dat mensen hun eigen stem niet leuk vinden. Niemand doet. Maar dit is iets dat… nou… iedereen moet er gewoon overheen komen. We zeiden net dat we niemand moeten dwingen iets te doen wat ze niet willen. Maar het opnemen van je eigen stem is in onze projecten de basisregel en uitzonderingen kunnen alleen worden gemaakt om privacyredenen.

  1.1.2 Onderwerpen

  [97] Enkele onderwerpen waar wij ervaring mee hebben en voor inspiratie kunt u bij ons terecht. Mijn job (en ik), Mijn talenten, Identiteit (Wie ben ik?), Solidariteit, Extremisme (en sociale media), Mijn stad, (Gender) identiteit en discriminatie, Diversiteit en inclusie, Ecologie en milieu. 1.1.3 Andere bronnen [98] Enkele andere bronnen die u kunt gebruiken voor Digital Storytelling: Brights: http://www.brights-project.eu

  Digital Welcome Een verzameling handleidingen om vluchtelingen en nieuwkomers digitale tools aan te leren met een grote module Digital Storytelling (proef in België in de OKAN-klassen van het Sint-Guido Instituut in Anderlecht). Hieraan gekoppeld is ook een animatorcursus om de digitale workshops door te geven aan andere jongeren. DS werd meer als evaluatietechniek gebruikt, maar de handleiding is vrij compleet. Andere modules gaan over basiscodering en digitale journalistiek. Digital Welcome heeft dit jaar de "Life Long Learning Award for Best Practice in 'Promoting Values'" van de Europese Commissie gewonnen! Praktijken: https://practicies-digitalme.org Handleiding over hoe om te gaan met radicalisering bij jongeren met digitale verhalen Huristo: http://huristo.eu/ Online toolkit met zelfgemaakte foto's om digitale verhalen te maken met semi - analfabete volwassenen.

  1.1 Het afsluiten van de opleiding

  1.1.1 evaluatie

  [96] voor het beëindigen van onze trainingen gebruiken we de methode van The Rose: je hoeft alleen maar een echte roos of een getrokken / gedrukte afbeelding van een roos op een stuk papier.

  • De bloem van de roos staat voor wat je het leukst vond van wat je hebt geleerd.
  • De doorn is wat je het meest niet leuk vond of was het moeilijkste / moeilijkste van het project.
  • De onderkant van de roos staat voor de kans, wat ga je nu doen met alle opgedane kennis?

  Geef de roos als je klaar bent aan iemand waarvan je denkt dat hij de roos heeft verdiend omdat de persoon hard heeft gewerkt, zijn of haar grenzen heeft verlegd of omdat je het graag goed zou willen maken met iemand vanwege eerdere problemen. Een uitgebreid alternatief heet "Backpack, Fridge, Trash Can". Je hebt nodig:

  • 1 bal.
  • 1 muziekmachine (we gebruiken een smartphone, kan een tablet, laptop, cd-speler, radio, ... zijn).
  • 1 ding om een rugzak voor te stellen (we gebruiken een echte rugzak).
  • 1 ding om een koelkast (we gebruiken een plastic voedselcontainer).
  • 1 ding om een prullenbak voor te stellen (we gebruiken een echte prullenbak).

  Als je de laatste drie dingen niet kunt vinden, kun je ze gewoon op het bord of op stukjes papier tekenen en in de midden. Ga nu met z'n allen om de rugzak, de koelkast en de prullenbak in een cirkel zitten. Blijf de bal geven totdat iemand de muziek stopt. Wie de bal nu vasthoudt, moet het volgende zeggen:

  • De rugzak: iets dat je hebt geleerd en dat je de rest van je leven of in ieder geval een tijdje met je meedraagt.
  • De koelkast: iets wat je nog niet onder de knie hebt en die je voorlopig in de koelkast zet om er op een bepaald moment later nog eens naar te kijken.
  • De prullenbak: iets dat je weggooit, iets dat je echt niet leuk vond of niet relevant vond.

  Bijvoorbeeld: “Voor de rugzak kies ik voor Kdenlive, het was zo eenvoudig te gebruiken en superhandig. Voor de koelkast neem ik de rechtenvrije afbeeldingen. Ik vind dat het beperkend is in je keuzes en ik geef er de voorkeur aan om mijn eigen foto's te maken, maar ik zal er later meer naar kijken. Voor de prullenbak neem ik het trage en instabiele internet, dat creëerde frustratie en vertraagde onze vooruitgang.” Als de persoon klaar is, gaat de bal weer rond en kan de vorige spreker nu beslissen wanneer de muziek stopt!

  1.1 Vragen en contact

  Als je het gevoel hebt dat je meer vragen hebt neem dan gerust contact met ons op via e-mail: jasper@maksvzw.org We zullen proberen zo snel mogelijk contact met je op te nemen!